In een workshop die ik gaf hadden we het over lichaamstaal, houding en onze gevoeligheid voor negatieve gedachten en oordelen naar elkaar. Vooral het belang van erkenning en waardering kwam aan bod omdat het mensen laat groeien en veel motivatie geeft. Na afloop van de workshop kwam er een man naar me toe. “Ik ken je nog maar een uur, maar het is net of we elkaar al jaren kennen. Ik heb het gevoel dat jij me wel gaat begrijpen. Ik ben al wat ouder en mijn bazen willen me aan de kant zetten. We moeten bezuinigen en ze vinden mijn functie van huismeester overbodig. Ik houd mijn complex netjes en de bewoners zijn blij met me. Ik knap veel zaken op voor de bewoners en ik probeer steeds het sociale gezicht van ons bedrijf te vertegenwoordigen. Ik let op of mijn oudjes niet verkommeren of verpieteren vanuit de eenzaamheid die er vaak is. Nu moest ik bij mijn bazen komen en vroegen ze me of ik niet wat anders zou willen doen of misschien wat eerder wilde stoppen.”
De tranen kwamen in zijn ogen. “Maar ik vind het zo zinvol wat ik doe. Aan de bewoners merk ik hoe belangrijk ik voor ze ben. En als ze mijn baan afnemen, wat moet ik dan? Door mijn werk hoeven heel veel andere kosten niet gemaakt te worden, dat weet ik zeker. Ik heb het daarover gehad met mijn manager. Hij keek alleen wat meewarig naar mij, alsof ik gek was. Dat deed mij zo’n pijn. Ik vertel je dit verhaal opdat jij het door kunt vertellen. Het is toch belangrijk dat we zorg voor elkaar hebben? Ik geloof in wat ik doe, maar ik weet niet of ik het wel red als ik dit niet meer mag doen.”
Zijn verhaal raakte me en dat vertelde ik hem.
3 reacties
Comments feed for this article
januari 27, 2015 bij 1:43 pm
albertaukes
Dit is op Albert Aukes herblogden reageerde:
Is dit soort werk werkelijk overbodig geworden? Hoe zinvol is het wat deze man doet
LikeLike
januari 28, 2015 bij 8:05 am
Albert van der Sluis
Ik vind het werk van deze man uitermate zinvol. Deze man vormt de smeerolie in de interactie tussen bedrijf en mens. Zonder smeerolie functioneren veel zaken niet.
Uit zijn verhaal haal ik zo twee belangrijke lessen:
1) Beslissingen voor het continueren van bepaald werk worden te vaak op geld gebaseerd. Wanneer leren we nou eens dat andere overwegingen – zoals het bieden van veiligheid, betrokkenheid en geborgenheid – ook een rol spelen in beslissingen?
2) Managers die meewarrig kijken naar aanleiding van de boodschap van deze man, doen mij wederom beseffen dat we de neiging hebben slechte leiders te benoemen.
Mijn boodschap: heb het lef om uit bestaande instituties te stappen en alternatieve wegen te ontwikkelen, zodat mensen zoals deze man hun bijdrage kunnen blijven leveren!
LikeLike
februari 1, 2015 bij 7:26 am
J. Van santen
Korte-termijn denken is gangbaar, want vele managers willen vooral scoren met zg innoverende acties. Er wordt door deze mensen te weing gedacht aan de lange termijn effecten. Na een tijdje komt een weer een nieuwe manager en die gooit opnieuw alles om, want er moet worden vernieuwd. Het ego krijgt daardoor maar al te vaak voorrang op het doel.
LikeLike